وقتی نخواستت...؛
آروم بکش کنار...؛
غم انگیز است اگر تو را نخواهد...،
مسخره است اگر نفهمی...؛
احمقانه است اگر اصرار کنی...!

چشمانت مراندید
زمین تاریک شد
هواسرد ویخ زده
جایی برای پناه نداشتم
خودم را فراموش کردم

« از تواضع دروغي متنفرم ،
[چون] اين فقط يه دروغ ديگه است. »

نوباوه جوان شود ٬ جوان پیر شود
حق است پیر هم زمینگیر شود

من منکر قانون طبیعت نشوم
ترسم که برای عاشقی دیر شود

عشـــق

نــه پــول میخـــواد

نــه خوشگلـــی

نــه ماشیـــن

نــه هیچـــی دیگـــه

فقـــــط دو تــا آدم میخــــواد

تاکیــــد میکنــــم : آدم

حالا که از یـآد برده امــ تو را

این شـهر ِ پائیـزی

و تـمامِــ ِ آهنگـــ هآی دنیا

کاســه ی داغ تـَر از آش شــده اند !!

دراین زمین هیچ گلی نمی روید
تنها گلی که رویید
یک روز خارچشم زمین شد
وهیچگاه معلوم نشد چه کسی می خواست این گل را برویاند
دراین زمین
روزی سرد
مردی که روی زمین افتاده بود
خبرازروییدن گلی داد
که روی زمین افتاده بود

خوشبختی داشتن کسی است
که بیشتر از خودش
تــــــــــو را بخواهد
و
بیشـــتر از تــــــــو
هیـــــــــــچ نخواهد ...
و
تــــــــــو ...
برایش تـــــــمام زندگی باشی ../.

شما ممکن است بتوانید گلی را زیر پا لگدمال کنید،

اما محال است بتوانید عطر

آنرا در فضا محو سازید.

 

جا مانده است ...

چیزی ، جایی

که هیچ گاه دیگر

هیچ چیز

جایش را پر نخواهد کرد

نه موهای سیاه

و نه دندان های سفید !

دلم تنـــگ است از دنیـا چرایش را نمـی دانـم

من این شعـر غـم افـزا را شبی صد بار می خوانم

چه می خواهم از این دنیا، از این دنیای افسونکار

قســــم بر پاکـی اشکـــــم جوابم را نمی دانم

شروع کودکی هایـم سرآغـاز غمــی جانکــاه

از آن غـم تا به فرداهـا پر از تشـویش، گریانـم

بهــار زندگی را مـن هــــزاران بار بوییــدم

کنـون با غصـــه می گویـم خداونـدا پشیمانم

به سـوی درگـه هستــی هزاران بار رو کردم

الهی تا به کی غمگین در این غم خانه می مانم

خدایــا با تو می گویم حدیث کهنـه ی غم را

بگو با من که سالی چند در این غم خانه مهمانم

دلم تنـــگ است از دنیا چرایش را نمی دانم

ولی یک روز این غم را ز خود آهسته می رانم

ﺍﻱ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺖ ، ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻲ ﻓﺸﺎﺭﻣﺖ ، ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

ﺍﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻱ!

ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻣﺖ ، ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻍ ﺍﺷﻚ

ﺑﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﻣﺖ ،ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻱ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻬﺸﺘﻲ ، ﺩﺭﺧﺖ ﺟﺎﻥ!

ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺩﻝ ﺑﻜﺎﺭﻣﺖ ، ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻱ ﺷﻜﻮﻓﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭼﺘﺮ ﮔﻞ

ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻣﺖ ، ﺍﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻣﺖ

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی
تو را با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم
پس از یک جستجوی نقره ایی در کوچه های آبی احساس
تو را از بین گلهایی که در تنهاییم رویید با حسرت جدا کردم

عشق   پیری

عشق   پیری  گر بجنبد  شاعری  گل می کند               آدم  با   هوش  را  پر حرف  و هم  خل  می کند

پیر اگر عاشق شود چون طفل نادان  می شود              عقل  او   ضایع  و  گفتارش    فراوان  می شود

بی خبر     از  حال  خود   فکر  جوانی   می کند             گاه  و   بی   گاه   ادعای    قهرمانی    می کند

همچو   شخص تشنه لب دلخوش زدیدار سراب             پنبه  دانه خوردن  و  همچون  شتر  هنگام خواب

پیری  و  دلدادگی  رسوایی  و  خون   دل است               پند دوست و طعنه دشمن بر او بی حاصل است

عشق  پیری  حاصل  آن  نیست  غیر درد و رنج               فی  المثل  کوبیدن  پتک  است  بر  فولاد  سرد

پای   لرزان   عقل   ضایع   با  سر و  موی  کچل             گه  به  گه   آواز  خوانی  چون خروس  بی  محل

می نماید   صحبت   پرت   و   پلا   از  حد  فزون             بی   جهت  بی  محتوا   بی  وقفه  تا  حد جنون

عشق  پیری  باعث  رسوایی و  بدبختی است               باعث رنج و  عذاب  و  مشکلات و سختی است

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم.
تو چیستی،که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق، سرگشته، روی گردابم!

تو در کدام سحر، بر کدام اسب سپید؟
تو را کدام خدا؟
تو از کدام جهان؟
تو در کدام کرانه، تو از کدام صدف؟
تو در کدام چمن، همره کدام نسیم؟
تو از کدام سبو؟
من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه!
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین، آه!
مدام پیش نگاهی، مدام پیش نگاه!

کدام نشاه دویده است از تو در تن من؟
که ذره های وجودم تو را که می بینند،
به رقص می آیند،
سرود میخوانند!

چه آرزوی محالی است زیستن با تو
مرا همین بگذارند یک سخن با تو:
به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر!
به من بگو که برو در دهان شیر بمیر!
بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف!
ستاره ها را از آسمان بیار به زیر؟

ترا به هر چه تو گویی، به دوستی سوگند
هر آنچه خواهی از من بخواه، صبر مخواه.
که صبر، راه درازی به مرگ پیوسته ست!

تو آرزوی بلندی و، دست من کوتاه
تو دوردست امیدی و پای من خسته ست.
همه وجود تو مهر است و جان من محروم
چراغ چشم تو سبزست و راه من بسته است.

از این چشم که خوابامو تعبیر کرد . . .

از این دل که یک روز یه جا گیر کرد . . .

از این پا که وقتی رسید دیر کرد . . .

خــــــســـتـــــــه ام !

از این کوچه ی خاطرات و سکوت . . .

از احساس این فاجعه تا سقوط . . .

از این آیینه چهره ی رو به روت . . .

خــــــســـتـــــــه ام !

خسته از آسمون . . .

از زمین . . .

آدما . . .

من تو رو دارم اینجا فقط ای خــــــــــــدا . . .

خسته از بغضی که مونده باز تو گلوم . . .

دفتر زندگیم بسته شد ، ناتموم . . .

مثه من ، کسی توی دنیا نبود . . .

کسی شاید اینجوری تنها نبود . . .

دلم از غم لحظه ها میگرفت . . .

از این روزگاری که با ما نبود . . .

خــــــســـتـــــــه ام !

منو بی خودت راهیه قصه کردی . . .

دل عاشقم رو پر از غصه کردی . . .

کسی حرفه این خسته رو گوش نکرد . . .

اگر دریای دل آبیست تویی فانوس زیبایش

اگر آیئنه یک دنیاست تویی مفهوم و معنایش

تو یعنی دسته ای گل را از آن سوی افق چیدن

تو یعنی پاکی باران تو یعنی لذت دیدن

تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن

تو یعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
تو یعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن

خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن
تو یعنی روح باران را متین و ساده بوسیدن

و یا در پاسخ یک لطف به روی غنچه خندیدن
اگر چه دوری از اینجا تو یعنی اوج زیبایی

کنارم هستی و هر شب به خوابم باز می آیی
اگر هرگز نمی خوابند دو چشم سرخ و نمناکم

اگر در فکر چشمانت شکسته قلب غمناکم
ولی یادم نخواهد رفت که یاد تو هنوز اینجاست

میان سایه روشن ها دل شیدای من تنهاست
نباید زود می رفتی و از دل کوچ می کردی

افق ها منتظاگر دریای دل آبیست تویی فانوس زیبایش

اگر آیئنه یک دنیاست تویی مفهوم و معنایش
تو یعنی دسته ای گل را از آن سوی افق چیدن

تو یعنی پاکی باران تو یعنی لذت دیدن

تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن

تو یعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
تو یعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن

خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن
تو یعنی روح باران را متین و ساده بوسیدن

و یا در پاسخ یک لطف به روی غنچه خندیدن
اگر چه دوری از اینجا تو یعنی اوج زیبایی

کنارم هستی و هر شب به خوابم باز می آیی
اگر هرگز نمی خوابند دو چشم سرخ و نمناکم

اگر در فکر چشمانت شکسته قلب غمناکم
ولی یادم نخواهد رفت که یاد تو هنوز اینجاست

میان سایه روشن ها دل شیدای من تنهاست
نباید زود می رفتی و از دل کوچ می کردی

افق ها منتظر ماندن که از این راه برگردی
 اگر یک آسمان دل را به قسط عشق بردارم

میان عشق و زیبایی تورا من دوست می دارم

ر ماندن که از این راه برگردی
 اگر یک آسمان دل را به قسط عشق بردارم

میان عشق و زیبایی تورا من دوست می دارم

خون حنای عید باشد کشتگان عشق را          شمع بیجا گریه بر خاک شهیدان میکند

در اینجا قصد دارم از خلبانی بگویم که در عین گمنامی رشادتهایی در جنگ از خود نشان داد که دوست و دشمن را به شگفتی واداشت

شهید حراف در سال 1332 در شیراز متولد و در سال 1351 وارد هوانیروز شد.پس از اتمام دوره ی آموزش اساتید امریکایی از هوش بالای شهید اطلاع پیدا کردند و وی را بلافاصله به فراگیری دوره ی استاد خلبانی اعزام کردند و وی در اوان جوانی به عنوان استاد خلبان هلیکوپتر شکاری کبرا شروع به کار کرد

شهید حراف داخل هلیکوپتر بل 205 و در کنارش استاد خلبان آمریکایی را مشاهده میکنید.

اساتید خلبان آمریکایی آن زمان همگی از قهرمانان جنگ ویتنام محسوب میشدند

به نظر شما کدام یک قهرمان ترند ؟!

آخرین پرواز
میخواهم با حراف پرواز کنم...

در آخرین پرواز شهید حراف کمک خلبان وی مشخص شده بود. شهید خدادادی در آن زمان در مرخصی به سر میبرد که زودتر از موعد مقرر خود را به گروه رساند و درخواست پرواز کرد. فرمانده عملیات او را که دید گفت چند روز از مرخصی تو باقی مانده چرا آمدی که خدادادی در جواب پاسخ میدهد ماندن برایم غیر قابل تحمل بود.آمده ام بجنگم. آیا حراف امروز پرواز میکند؟ فرمانده عملیات پاسخ میدهد: بله اما کمک خلبانش مشخص شده و تو نمیتوانی با حراف پرواز کنی. شهید خدادای به سرعت به سراغ کمک حراف رفته و به او میگوید امروز جای خود را به من بده. اما هر چه اصرار میکرد جوای سر بالا میشنید. او میگفت من مدتها منتظر چنین پروازی هستم نمیتوانم جای خودم را به تو بدهم. خلاصه آنقدر خدادادی التماس کرد تا اینکه او علی رغم میل باطنی جای خودش را به او داد.

شهید ستوان خلبان خدادادی(نفر سمت راست)

تاریخ روز دهم اردیبهشت 1361 را نشان میداد. گرماگرم عملیات بیت المقدس بود. با روشن شدن هوا عملیات هوانیروز در سه مرحله به سرپرستی حراف شروع شد.

مرحله اول به نحو احسن انجام شد و اکیپ حراف ضربه محلکی به توپخانه دشمن وارد کرد و نیروهای خودی را که محاصره شده بودند نجات داد. مرحله دوم بود که هلیکوپترش مورد اصابت موشک قرار گرفت و در کمتر از چند ثانیه ،در کوهی از آتش و دودناپدید شد. در این موقع بود که حراف در میان شعله های آتش پروازی دیگر به سوی معبود آغاز کرد!

وی در طول جنگ صاحب 2 فرزند بود و فرزند سوم ایشان بعد از شهادتش به دنیا آمد. پیکر مطهرش اینک در شیراز آرام گرفته است.

فرصت ما تموم شده
باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو
کدوممون مقصریم

خاطره ها رو یادمه
لحظه به لحظه، مو به مو
هیچی رو یاد من نیار
اونقد خرابم که نگو

بد بودم و بدتر شدم
میرم با پاهای خودم
میرم نمی دونم کجا
آخ...کم آوردم به خدا

دلگیرم از دست خودم
کاش عاشقت نمی شدم
هر جوری می خواستم نشد
از غم یه ذره م کم نشد

من موندم و تنهاییام
از دنیا هیچی نمی خوام
عاقبت منو نگاه!
اشتباه پشت اشتباه

هر روز عاشقتر شدیم
تو عشق خاکستر شدیم
سوختیم ولی به آرزومون نرسیدیم

فقط گریه، فقط عذاب
صد تا سوال بی جواب
نه من، نه تو، از عاشقی خیری ندیدیم

دلگیرم از دست خودم
کاش عاشقت نمی شدم
هر جوری می خواستم نشد
از غم یه ذره م کم نشد

من موندم و تنهاییام
از دنیا هیچی نمی خوام
عاقبت منو نگاه!
اشتباه پشت اشتباه
فرصت ما تموم شده
باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو
کدوممون مقصریم

خاطره ها رو یادمه
لحظه به لحظه، مو به مو
هیچی رو یاد من نیار
اونقد خرابم که نگو

*****************************

از این سخت تر نمیشه دوریه من
شکسته تر نمیشه قلب خستم
نزار باور کنم توى نگاهت
مثل بازیچه اى ساده شکستم
کجایى کجایى کجایى کجایى
نزار تنها بمونم
نزار تنها بمونم
نمیخوام نمیخوام نمیخوام نمیخوام
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم
چرا چشماتو بستى

بریدى دل بریدی
چرا اشکهاى سردم رو ندیدى ندیدى
چرا ساده گذشتى
گذشتى از من ما
چرا به این تلخى رسیدى رسیدى
کجایى کجایى کجایى کجایى
نزار تنها بمونم
نزار تنها بمونم
نمیخوام نمیخوام نمیخوام نمیخوام
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم
از این دورى بخونم

چه حس خوبیه بازم دوباره با تو خندیدن
تمام سختیا رو باز کنار تو نفهمیدن
چه حس خوبیه اما، بگو این قصه رویا نیست
بغیر از تو که دنیامی دیگه جیزی تو دنیام نیست
بجای قاب پوسیده
بجای عکس رو دیوار
تو رو میبینمت هر شب
تو رو میفهممت هر بار
همیشه قد رویا بود
ولی حالا که اینجایی
چقد این زندگی خوبه
چقد بی وقفه زیبایی
چه حال خوبیه با تو
همیشه هممفس باشم
منو گم میکنی تا من
تو آغوش تو پیدا شم
تو این احساسو میفهمی
منو تنهام نمیذازی
بگو این قصه رویا نیست
بگو حال منو داری
منو داری
حال منو
بجای قاب پوسیده
بجای عکس رو دیوار
تو رو میبینمت هر شب
تو رو میفهممت هر بار
همیشه قد رویا بود
ولی حالا که اینجایی
چقد این زندگی خوبه
چقد بی وقفه زیبایی

حـواست باشد بانـــو !

اگر به مـــردی بیش از حد بها دهی

دیگر برای داشتنت تلاش نمـی کند!

نگاهش ســرد می شود...

کلامش بـــی روح...

دستانش یـــخ زده!

حرفهایش بـوی دل مردگی می دهد

و

آغــوشش بوی هـــوس......

1-دیگه کی بود که دخترها مسخرشون کنه و دخترا به چی می خندیدن؟ ؟

۲.دیگه کی بود که بره واسه خونه نون بخره؟

۳. دیگه کی بود که هی شماره بده و منتظر بمونه؟

۴.دیگه کی بود که دخترا تحویلشون نگیرن؟

۵.دیگه کی واسه دافا کادو بخره؟

۶. دیگه کی بود که اگه یه روز از خونه نزنه بیرون مامان و بابا هی بهش بگن تا کی مفت خوری میکنی؟

۷.دیگه کی بود که ۲ سال بره سربازی؟

۸. دیگه کیه که عرضه گرفتن دیپلمشم نداشته باشه و هرجا بری خواستگاری با شرمساری بگی سیکله؟

۹.دیگه کی بود که جوراباش عین دهنش بد بو باشه؟

۱۰.دیگه کی بود که رقیب بابا باشه یعنی عمرا عزیز بابا بشه؟

۱۱. دیگه کی بود که وقتی همه میرن مسافرت مواظب خونه باشه؟

۱2-دیگه کی بود که با دیدن دخترها دست وپایش شل بشود؟

۱3-دیگه کی بود که دخترها خرش کنند؟

۱4-دیگه کی بود که دخترها سرشون داد بزنند؟

۱5-دیگه کی بود که ساعت 7صبح مثل کشیکی ها دم در خونه دختر ها واسته؟(ونگهبانی بده؟)

۱6-دیگه کی بود که داداش دخترها به باد کتکش بگیره؟

۱۷-دیگه کی بود که بابا هر روز عین خر ازش کار بکشه؟

۱۸. دیگه کی مامانا رو دق می داد؟

۱۹.دیگه به کی می گفتن اوا خواهر ببخشید برادر ؟

۲۰. اگه پسرا نبودن کی شلوار کردی می پوشید بیاد تو کوچه ؟

۲۱. اگه پسرا نبودن کی مجنون می شد ؟

۲۱. اگه پسرا نبودن کی خونه رو می کرد باغ وحش؟

۲۲.دیگه تو دانشگاه استاد کیو ضایع می کرد؟

۲۳. دیگه کی خالی می بست ؟

۲۴.اگه پسرا نبودن کی چرت وپرت می گفت ؟

۲۵. اگه پسرا نبودن کی کرم می ریخت ؟

۲۶. اگه پسرا نبودن کی ابروهاشو بر می داشت ؟

۲۷. اگه پسرا نبودن کی تو کلاس می رفت گچ می یاورد؟

۲۸.اگه پسرا نبودن کی اشغالا رو می ذاشت جلوی در؟

۳۰.کی زشت ترین موجود دنیا میشد؟

۳۱. کی نمره تک کلاسو میگرفت؟

۳۲.کی شهریور میومد مدرسه؟

**********

 ***********

 *********

***********

زندگی باور میخواهد آن هم از جنس امید که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد ، یک امید از ته قلب به تو گوید :

که خدا هست هنوز ...

 *************

 *************

*************

**************

دلم   گرفتــه !

نمیدونم چرا وقتی دلم میگیره اینجا ...

نوشتن رو این دیوار مجازی آرومم میکنه...

اصلا نمیدونم چی میخوام بنویسم

فقط میدونم تو دلــم آشوبــه !!!

باز چـی بگمـ کـه آرومـش کنـم خدای مهـربونمـ ؟!

هوای ایــن روزا میچسبه تو تاریـکیـه شب با خودت خلوت کنـی...

اونـم زیـر آسمونت...همون آسمونی کـه الان مثـل دلـ ـه من ابریـ ـه !

همـون آسمونـ ـی که مثـل مـن هوای باریدن داره !

بغض داره خفم میـکنـه...

دلـم مبخواد زار زار گریـ ـه کنم

فریـــاد بزنــم...شاید دلــم آروم شه

انگاری تو قفس گیر کردمـ و هیچ راهیـ واسه آزادیـم نیست...

قفسی که اسمش زندگیـه !

مـن این قفس و دوست ندارم !

میخوام نفس بکشــم !

هوای اینجا...

این زمین خاکــی آلودست...

کاش برای پریدن از این قفس دو تا بال...

فقط دو تا باله کوچیک داشتم تا من و اون بالا بالا ها ببره !

جایی که هیچ کس جز خودت نباشه...من باشم و تو خدای مهربونه مـــن !

اونوقــت ...

چشم تو چشمت نگاه کنـــم

بگم...چرا؟! چرا ایـــن شد سهــم من از اون دنیای پوچ؟!

چرا سهــم مــن گریــه شد؟ غـــم شد؟

چرا زندگـــی اینقدر مزخرفـــه؟

چرا یکی با خنده شبشو روز میکنه یکی با گریــه؟

چرا؟؟؟ چرا خدای من؟

با همه ی اینا بازم دوست دارم  ...

تنهام نذار که بی تو هیچـــــــم  !

بودای بزرگ لشان در بخش جنوبی استان سیچوان در چین، در نزدیکی شهر لشان قرار دارد و در دوران سلسله تانگ ساخته شده‌است، این بنا در کوهستان امی و در کنار یک رودخانه بنا شده و به عنوان بزرگترین پیکره سنگی بودا در جهان شناخته می‌شود.این مکان نخستین پرستشگاه بودایی است که در چین بنا شده‌ و یکی از مهم ترین مکان‌های مقدس بودائیسم است.ارتفاع این پیکره ی سنگی ۷۱ متر است. پهنای شانه‌هایش ۲۸ متر، سرش ۱۴٫۷ متر طول و ۱۰ متر عرض دارد و در مجموع ۱۰۲۱ تکه مو به آن وصل شده‌است. در روی پاهایش که هر کدام ۸٫۵ متر است به راحتی ۱۰۰ نفر جای می‌گیرند. بودای بزرگ لشان در سال ۱۹۹۶ در میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

به تو می اندیشم
به طلوعی دیگر

به نگاه خورشید
وبه لبخندی كه در نگاهش دارد

به تو می اندیشم
وبه برگهای گلی در باغچه

و خیال تر شبنم هایش
به تو می اندیشم

و به پروازی بلند
بالهای از عشق

و صعودی عالی
هم چنان غرق تفكر شده ام

و به امید افق های دگر
باز می اندیشم